روش ها و تجهیزات برای تست بخیه
بخیه ها از رایج ترین مواد مصرفی بیمارستانی هستند. بخیه‌ها که در اکثر جراحی‌ها و بستن زخم‌ها برای اتصال به بافت‌های بدن استفاده می‌شوند، معمولاً یا قابل جذب هستند، به این معنی که پس از بهبود زخم به طور طبیعی تجزیه می‌شوند یا غیر قابل جذب هستند و باید توسط پزشک برداشته شوند. آنها همچنین می توانند پوشش داده شوند یا بدون پوشش باشند، با پوششی که معمولاً خواص آنتی بیوتیکی برای کاهش احتمال عفونت نشان می دهد.

بسیار مهم است که سازندگان بخیه به استحکام کششی محصولات خود اطمینان داشته باشند. بخیه ها ابتدا در طول فرآیند اعمال در معرض استحکام کششی قرار می گیرند و سپس باید در حین انجام فرآیند بهبود، کشش تقریباً ثابتی روی بافت ها حفظ کنند. خطر شکست زیاد است: بخیه‌هایی که به صورت داخلی استفاده می‌شوند می‌توانند باعث خونریزی داخلی یا سایر عوارض کشنده در صورت شکستن یا شل شدن بیش از حد آن‌ها شوند.

خواص کششی بسته به جنس، اندازه و پوشش بخیه می تواند تغییر کند. اگرچه سازمان‌های ASTM و ISO استانداردی ندارند که به طور خاص برای آزمایش بخیه‌ها اختصاص داده شده باشد، تولیدکنندگان بیوپزشکی هنوز آزمایش‌های کششی را برای به دست آوردن مشخصات مکانیکی کامل انجام می‌دهند. آزمایش‌های کششی معمولاً روی بخیه با و بدون گره انجام می‌شود تا استفاده در دنیای واقعی را تقلید کند.
سیستم تست مواد

بیشتر آزمایش‌های زیست‌پزشکی روی یک سیستم تست مواد تک ستونی مانند سری Single Arm ETM انجام می‌شود. اگرچه آزمایش بخیه معمولاً فقط به اندازه‌گیری حداکثر بار نیاز دارد، سیستم‌های آزمایش پیشرفته‌تر مانند سری ETM دو ستونی می‌توانند انتخاب بهتری برای آزمایشگاه‌هایی با کاربردهای آزمایشی متعدد باشند. برای کسانی که نیاز به توان عملیاتی بالایی دارند، سیستم اتوماسیون AT6 Instron را می توان برای آزمایش بخیه ها همراه با بسیاری از مواد دیگر پیکربندی کرد.