دستگاه های ثابت کننده ارتوپدی در طی جراحی ترمیمی برای درمان شکستگی استخوان ها و آسیب های بافت نرم که معمولاً در اثر تروما ایجاد می شوند استفاده می شود. دستگاه هایی مانند صفحات استخوانی، پیچ های فشاری و ناخن های فمورال برای ایجاد ثبات و حفظ تراز قطعات استخوان در طول فرآیند بهبود استفاده می شوند. تعیین کمی ویژگی‌های مهم، مانند استحکام خمشی یا سفتی، می‌تواند بینشی در مورد عملکرد ایمپلنت به جراحان ارائه دهد، در حالی که به محققان اجازه می‌دهد مواد و طرح‌های دستگاه را با هم مقایسه کنند. طول عمر خستگی ایمپلنت در یک بازه زمانی خاص یا محدوده حداکثر بارگذاری نیز باید تعیین شود.

معمولاً از دستورالعمل‌های ASTM پیروی می‌کنند، وسایل ثابت اغلب برای هدف و کاربرد آزمایش‌ها و نتایج منحصر به فرد هستند. ویژگی‌های ابزارهای تست الکترونیکی و سیستم‌های تست سروو هیدرولیک، مانند پایه یکپارچه t-slot، توانایی نصب لودسل دایناسل به محرک متحرک، و لوازم جانبی محفظه نمکی برای شبیه‌سازی in vivo، به آزمایشگاه‌ها اجازه می‌دهد تا طیف گسترده‌ای از ویژگی‌ها و عملکرد دستگاه را بررسی کنند.

برای این آزمایش، یک ایمپلنت کوچک، که معمولاً برای درمان شکستگی استخوان‌های فالانژیال، متاکارپ یا کارپال استفاده می‌شود، تحت بارگذاری دینامیکی قرار گرفت تا عمر خستگی را تأیید کند. صفحه تثبیت بر روی هر دو دستگاه الکترونیکی نصب شد. پس از یک کوک سفتی ساده، یک آزمایش خمش فشاری در 20 هرتز بین 0.3 و 3 نیوتن انجام شد. این آزمایش با استفاده از یک لودسل با نیروی پایین‌تر Dynacell، یک صفحه فشرده کوچک و یک گیره برای ثابت کردن ایمپلنت، و بلوک نصب در موقعیت میز t-slot پایینی با موفقیت اجرا شد.