آزمایش خزش یک آزمایش مهم علوم مواد است که برای ارزیابی چگونگی تغییر شکل مواد در طول زمان تحت استرس مکانیکی ثابت و درجه حرارت بالا طراحی شده است. بر خلاف تست های مکانیکی کوتاه مدت ، آزمایش خزش بر رفتار بلند مدت متمرکز است و آن را برای برنامه هایی که در آن مواد باید برای دوره های طولانی در برابر بارهای پایدار مقاومت کنند ، ضروری می کند. اصل اساسی یک آزمایش خزش شامل قرار دادن یک نمونه ماده در یک تنش کششی یا فشاری ثابت در دمای بالا کنترل شده است. محققان در طول مدت زمان آزمایش ، که بسته به مواد و کاربرد می تواند از ساعت ها تا سالها متغیر باشد ، تغییر شکل پیشرونده (کرنش) نمونه را اندازه گیری می کنند. این داده ها سپس بر روی یک منحنی خزنده ترسیم می شوند ، که به طور معمول سه مرحله مجزا را نشان می دهد. خزش اولیه ، مرحله اول ، میزان تغییر شکل را کاهش می دهد زیرا مواد از طریق بازآرایی اتمی با استرس اعمال شده به تنش اعمال می شوند. خزش ثانویه با سرعت تغییر شکل تقریباً ثابت دنبال می شود و تعادل بین سختگیری کار و فرآیندهای نرم شدن حرارتی را نشان می دهد. خزش سوم مرحله نهایی را نشان می دهد ، که با سرعت تغییر شکل شتاب دهنده منجر به شکستگی نهایی به دلیل آسیب ریزساختاری مانند تشکیل خالی یا کشویی مرزی دانه مشخص می شود. پارامترهای کلیدی اندازه گیری شده در تست های خزش شامل میزان خزش ، زمان پارگی و کشیدگی کل است. این مقادیر به مهندسان کمک می کند تا استحکام خزش یک ماده را تعیین کنند - حداکثر استرس که می تواند بدون تغییر شکل بیش از حد در یک زمان مشخص مقاومت کند - و استحکام پارگی ، استرس باعث خرابی در یک دوره معین می شود. تجهیزات آزمایش خزش شامل فریم های بار برای حفظ استرس ثابت ، کوره ها برای کنترل دما و اکستنسومتر برای اندازه گیری دقیق کرنش است. سیستم های پیشرفته اغلب شامل دستیابی به داده های رایانه ای برای نظارت و تجزیه و تحلیل در زمان واقعی هستند. این روش آزمایش برای طراحی مؤلفه ها در محیط های درجه حرارت بالا مانند توربین های تولید برق ، موتورهای جت و تجهیزات پردازش شیمیایی بسیار حیاتی است. با درک رفتار خزنده ، مهندسان می توانند مواد مناسب را انتخاب کرده و محدودیت های عملیاتی ایمن را برای جلوگیری از خرابی زودرس در برنامه های مهم تعیین کنند.